Dzisiejsza Ewangelia (Mt 23, 1-12):
Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowy «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.
Wszystkie swe uczynki spełniają w tym celu, żeby się ludziom pokazać. Rozszerzają swoje filakterie i wydłużają frędzle u płaszczów. Lubią zaszczytne miejsce na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach. Chcą, by ich pozdrawiano na rynkach i żeby ludzie nazywali ich Rabbi.
Wy zaś nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy braćmi jesteście. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten, który jest w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo tylko jeden jest wasz Mistrz, Chrystus.
Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».
Jezus bardzo ostro ocenia w SÅ‚owie na dziÅ› ówczesnych liderów religijnych i politycznych. Czy sÅ‚usznie? Czy ma prawo tak uogólniać? Z pewnoÅ›ciÄ… znaleźliby siÄ™ jacyÅ› faryzeusze i uczeni w piÅ›mie, którzy praktykowali to czego nauczali – z ich punktu widzenia osÄ…d Jezusa jest niesprawiedliwy. Lecz to SÅ‚owo nie jest dziÅ› kierowane do nich, a do nas, do mnie, do ciebie, do KoÅ›cioÅ‚a. Czy naprawdÄ™ różnimy siÄ™ od Jezusowi współczesnych, którzy zaangażowali siÄ™ w swojÄ… spoÅ‚eczność, zdobyli kompetencje i korzystajÄ…c z nich pragnÄ™li zostać docenieni? PragnÄ™li tego tak bardzo, że zaczÄ™li rywalizować miÄ™dzy sobÄ… o uznanie przejawiajÄ…ce siÄ™ w w tym czasie praktykowanych i akceptowanych formach. DziÅ› pewnie polegaÅ‚oby to na zabieganiu o obecność w mediach, zabieganiu o zwiÄ™kszanie frekwencji na nabożeÅ„stwach (w przypadku Å›wieckich – na konferencjach, kursach, szkoleniach itd.), powiÄ™kszaniu liczby znajomych na portalach spoÅ‚ecznoÅ›ciowych, pozyskiwaniu kolejnych czytelników bloga, czy zakÅ‚adaniu nastÄ™pnych filii swojej wspólnoty. Codzienność, w której nikt z nas nie widzi niczego zÅ‚ego. Chcemy być uznani, doceniani, dowartoÅ›ciowani, kochani… Ale Jezus mówi, że zaszczyty nie powinny nas pociÄ…gać, że nie powinniÅ›my rywalizować miÄ™dzy sobÄ…, ale widzieć siebie w odniesieniu do naszego Mistrza i Nauczyciela, do Mesjasza-Wybawiciela, do Boga Stwórcy i Ojca. Przecież jesteÅ›my kochani – od zawsze, od samego zamysÅ‚u Bożego o naszym powstaniu. Przecież Bóg codziennie przypomina nam jak jesteÅ›my wartoÅ›ciowi – staÅ‚ siÄ™ dla nas czÅ‚owiekiem, wyjawiÅ‚ Swoje zamiary i przelaÅ‚ SwojÄ… Krew aby nas wykupić od nieuchronnego potÄ™pienia. Nie mamy siÄ™ zajmować rywalizacjÄ… i budowaniem swojego królestwa, ale wsÅ‚uchiwaniem siÄ™ w Niego i budowaniem Jego królestwa. JeÅ›li bÅ‚Ä…dzimy On poucza nas pokazujÄ…c jak być sÅ‚ugÄ…, jak umywać nogi – ale przecież to tak nieatrakcyjne zajÄ™cie. On obiecuje jednak, że tylko w ten sposób odnajdziemy to szczęście, którego tak naprawdÄ™ pragniemy (i próbujemy posiąść swoimi sposobami).
Panie spraw abym praktykowaÅ‚ to w co wierzÄ™, co staram siÄ™ przekazywać innym – moim dzieciom, żonie, rodzicom, rodzeÅ„stwu, przyjacioÅ‚om i znajomym, współpracownikom, braciom i siostrom z KoÅ›cioÅ‚a, wspólnoty, napotkanym ludziom… ChcÄ™ być autentyczny, chcÄ™ być Twoim uczniem ,a nie żadnym ekspertem, sÄ™dziÄ…, liderem, elitÄ… itp. Niech moja sÅ‚użba pozostanie sÅ‚użbÄ…, a nie drogÄ… do rosnÄ…cego samozadowolenia. Może wtedy moje grzechy, które sÄ… jak szkarÅ‚at, jak Å›nieg wybielejÄ…? Nie pozwól mi, nie dopuść, abym siÄ™ zaciÄ…Å‚ w oporze…
Niniejszy artykuł powstał na potrzeby nieistniejącego już bloga biblijnego «Spotkania ze Słowem» wspólnoty Emaus z Rybnika