Na początku października poznaliśmy zwycięzców i przegranych w trzecim przetargu URE dotyczącym świadectw efektywności energetycznej, znanych jako białe certyfikaty. O wynikach przetargu pisałem już na blogu na stronach e-synergia.eu oraz ke-synergia.pl. Część informacji powtórzę także w tym poście, ale nie ograniczę się tylko do tego, co już było napisane wcześniej.
Trzeci przetarg kończy etap obowiązywania Ustawy o Efektywności Energetycznej z kwietnia 2011 roku w obecnym kształcie. Wszystko wskazuje na to, że Ministerstwo Gospodarki w niezbędnej nowelizacji tej ustawy wynikającej z transpozycji Dyrektywy EED zrezygnuje z systemu aukcyjnego, który okazał się bardzo nieefektywny i znacznie droższy dla budżetu niż proste przyznawanie białych certyfikatów wszystkim kwalifikującym się podmiotom, które wdrożyły przedsięwzięcia i uzyskały ich efekty. Ten temat będę jednak rozwijał w innych postach — o proponowanych nowelizacjach ustawy oraz o podsumowaniu wszystkich trzech przetargów URE. W tym poście chcę skupić się tylko na tym, co wiemy o trzecim przetargu.
Pula świadectw efektywności energetycznej do rozdysponowania w ostatnim przetargu była olbrzymia: prawie 2 mln 180 tys. toe co odpowiada ponad 2 mld złotych (w pierwszym przetargu było to zaledwie 550 tys. toe a w drugim ok. 1370 tys. toe). Białych certyfikatów przyznano ok. 150 tys. toe, co stanowi mniej niż 7% zaoferowanej puli. Widać pewien postęp w stosunku do poprzednich edycji, ale trudno mówić o sukcesie. Dla budżetu może to i lepiej — wpływy z opłat zastępczych zmniejszą się o nie więcej niż 150 mln zł, jeśli wszyscy zwycięzcy przetargu zrealizują PSPEE (przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej) i dopełnią procedur o wydanie i umorzenie świadectw na czas.
Ilość ofert złożonych w trzecim przetargu (735) przekroczyła sumę ofert złożonych w obu poprzednich aukcjach (698). Komisja przetargowa liczyła 43 osoby, przy czym siedem z nich zostało wykreślonych z jej składu w trakcie prac, o czym dowiadujemy się z protokołu końcowego. Od daty otwarcia ofert do daty podpisania protokołu zakończenia przetargu minęło 214 dni, co daje wartość wskaźnika komisjo-dnia na ofertę na poziomie 0,29. Widać tu systematyczną poprawę od pierwszego (0,86) i drugiego przetargu (0,50), ale do doskonałości, czy zwykłego zadowolenia wciąż daleko. W stosunku do oczekiwań wynikających z zakresu oceny ofert czas trwania ich oceny jest długi. Może to doprowadzić do sytuacji, że nie wszyscy zwycięzcy przetargu zdążą wdrożyć planowane przedsięwzięcia lub dopełnić formalności wnioskowania o świadectwa efektywności energetycznej na czas i wygrana w przetargu nie przyniesie im spodziewanych korzyści finansowych. Kto będzie za to odpowiedzialny?
Ilość ofert odrzuconych była największa w historii przetargów i wyniosła 230, przy czym ich udział w stosunku do wszystkich złożonych ofert był tym razem najmniejszy i wyniósł (tylko / aż?) 31%, wobec 50% w pierwszym przetargu i 35% w drugim postępowaniu.
W wynikach widać wyraźny wzrost zainteresowania białymi certyfikatami wśród odbiorców końcowych. W poprzednich aukcjach widać było wyraźną przewagę sukcesu przedsiębiorstw energetycznych (2 i 3 kategoria przetargu, czyli oszczędności energii przez urządzenia potrzeb własnych oraz na przesyle i dystrybucji). W tych kategoriach rozdzielono wówczas 36-45% wszystkich świadectw efektywności energetycznej. Tym razem ich łączny udział nie przekroczył 20%. I to jest dobra informacja.
Tak jak wspominałem wcześniej, tym razem miałem także swój udział w tej aukcji. Brałem bezpośredni udział w przygotowaniu oraz koordynacji trzech ofert przetargowych składanych w drugiej kategorii przetargowej — urządzenia potrzeb własnych. Dwie z tych ofert zostały wybrane w przetargu, a oszczędności energii pierwotnej im towarzyszące przekraczają 3000 toe rocznie. Jak widać z powyższego rysunku, pomimo że 2 oferty z 502 to mniej niż 4 promile, po uwzględnieniu wartości ofert miałem wpływ na poziomie prawie 5%. Poniżej prezentuję jeszcze dwie grafiki, które rzucają więcej światła na udział moich Klientów w przetargu i przygotowane przeze mnie oferty — informacje o 2-giej kategorii przetargowej oraz wykres kołowy z podziałem przyznanych białych certyfikatów na poszczególne kategorie przetargu. Jeśli analizę zawęzić do samej oszczędności energii przez urządzenia potrzeb własnych w procesie wytwarzania energii to wybrane w przetargu oferty, które były przygotowane przez mój zespół, stanowiły ponad 40% ofert złożonych i zatwierdzonych w ramach tej kategorii. Uważam, że to świetny wynik.
Åšrednia statystyczna wygrana oferta w kategorii 1 opiewaÅ‚a na 322 toe biaÅ‚ych certyfikatów, w kategorii 2 – na 488 toe (oferty przygotowane przeze mnie byÅ‚y ulokowane znacznie powyżej wartoÅ›ci Å›redniej), a w kategorii 3 – na 137 toe. NajwiÄ™cej można byÅ‚o zarobić (w znaczeniu: najdrożej sprzedać swoje oszczÄ™dnoÅ›ci) w kategorii 1: z ω już od 0,244 (czyli z ponad 4 krotnym przebiciem) i ze Å›redniÄ… wartoÅ›ciÄ… ω na poziomie 0,7. W pozostaÅ‚ych kategoriach ωmin wyniosÅ‚o 0,35, a wartość Å›rednia na poziomie 0,9 – 0,99. w trzeciej kategorii pojawiÅ‚a siÄ™ zupeÅ‚nie nieracjonalna wartość zadeklarowanego efektu energetycznego na poziomie 45,3. Nie sÄ…dzÄ™, aby wynikaÅ‚o to ze Å›wiadomego wyboru jakiejÅ› strategii udziaÅ‚u w przetargu — raczej z bÅ‚Ä™du lub braku wiedzy co do konsekwencji. Prawdopodobnie ta oferta, mimo zwyciÄ™stwa, to najwiÄ™kszy przegrany tego przetargu. Zdziwienie tym wiÄ™ksze, że startowaÅ‚a w kategorii przedsiÄ™biorstw energetycznych, wiÄ™c wydawać by siÄ™ mogÅ‚o, ze najbardziej Å›wiadomych uczestników tego rynku…
